November is een uitgelezen moment om stil te staan bij dromen over overledenen.
Dromen over onze overledenen is de normaalste zaak van de wereld. Het afscheid van onze naasten die moeten vertrekken kan mooi maar ook moeilijk zijn.
Het gaat meestal gepaard met veel emoties die lang niet allemaal in het moment en de dagen errond kunnen verwerkt worden. Dus parkeert ons systeem één en ander in onze emotionele garage tot het ten gepaste tijden weer aan bod komt. Kleine of grote triggers brengen oude emoties weer tot leven. En dat kunnen heel eenvoudige dingen zijn als een liedje of bepaald geluid, een bepaalde geur, een vluchtige ontmoeting, een gesproken woord of zin… En omdat we ook dan vaak niet voldoende ruimte hebben om met die oude emotie aan de slag te gaan, wordt dat veelal ’s nachts verwerkt.
We dromen over onze overledenen als ze ons nauw aan het hart liggen, of als er zaken zijn gebeurd in het verleden: als er emoties verdrongen zijn, of woorden gevallen zijn, of allerlei emotionele gebeurtenissen die nog verwerkt moeten worden.
We dromen ook over onze naasten, al dan niet overleden, als ze ons iets willen spiegelen, of staan voor facetten van onszelf die we niet altijd bewust zien.
Maar we kunnen ook dromen over onze naaste overledenen om contact te maken met hen. In de nacht wordt namelijk ons ego opzij gezet en staan we veel meer open voor informatie vanuit het energetisch quantumveld, het al-wetend veld waar wij bewust en onbewust uit tappen. Je hoeft daarin niet te geloven, het gebeurt vanzelf. Iedereen heeft al wel eens een telepathische ervaring gehad of een déjà-vue die niet te achterhalen is. Zo kunnen we ook contact maken met onze overledenen, op die andere plek, waar dan ook ze nu zijn. Dat beangstigd veel mensen, maar ik zie het als een voorrecht en een opportuniteit om hen nog eens te ont-moeten, ook al is dat niet altijd in volle levensvreugde. Ik vind het sowieso fijn om hen terug te zien en te voelen. Want wat we voelen in dromen voelt echt. Het zijn echte emoties.
We kunnen ook dromen van onze naasten als een afscheid er staat aan te komen. Zo droomde ik voor eerst van mijn moeder in het jaar voor haar overlijden. De dromen waren intens maar vaak zacht en liefdevol, en ik wist dat deze dromen me voorbereidden op het nakende afscheid. Het gaat niet altijd om de dood. Ook een scheiding of een loslaten, bvb als kinderen het huis verlaten, kan in je droom verschijnen in de vorm van de dood.
Dit lijkt niet zo’n leuke materie, maar het maakt wel deel uit van het leven. Via dromen en dromen-inzichten kan je meer in harmonie zijn met dit deel van het leven en kan je angsten loslaten.
Door het afscheid van vele naasten in mijn leven heb ik een speciale band ontwikkelt met de dood en de bewuste beleving hiervan heeft mijn angst-voor-de-dood getransformeerd van negatieve energie naar een soort kracht. Dat betekent niet dat ik geen emoties ervaar in zo’n tijden en erna, in tegendeel zelfs, maar ik lijd er veel minder onder.
